معنی از غذاهای محلی بوشهر

بلالیت، لخ لخ، یتیمک، گمنه، کبه، قلیه میگو، دوقوس ماهی

بلالیت

میگو پلو، دمی لخلاخ، یتیمک، گمنه یا للک (بلغور ریز دانه گندم)، کبه، قلیه میگو، قیمه بوشهری، دوقوس ماهی، شکر پلو، دال عدس

بلالیت

آش ترش

مرکز استان بوشهر

پاکوره

باقلاقاتوق

آش کلم قمری، آش رشته دوغ، آش کشکک

آش انار، قنبرپلو، کلم پلو، آب پیازک، دوپیازه آلو

کدوترشک، گوجه آش

دوقوس ماهی

آش قلیه، اوجز، آش جوشواره، شوره سلمه و قروتو یا آب کشک ، کچه، زیره تو (کاچی)، آش یارمه، قابلی، آش مستووه

محلی. [م َ ح َل ْ لی ی] (اِخ) محمدبن احمدبن ابراهیم بن احمد شافعی محلی، مکنی به ابوعبداﷲ ملقب به جلال الدین معروف به جلال محلی و جلال الدین محلی. رجوع به جلال الدین محلی شود.

بوشهر. [ش ِ] (اِخ) شهر بوشهر. مرکز شهرستان بوشهر است که در انتهای شمال باختری شبه جزیره ٔ بوشهر واقع شده است. محل اولیه ٔ شهر مزبور در 12کیلومتری محل فعلی و نام آن ری شهر بوده که در زمان نادرشاه از لحاظ مناسب بودن محل برای بندرگاه و ساختمان شهر، محل فعلی انتخاب گردیده و در زمان کریم خان زند توسعه یافته است. قبل از احداث بندر شاپور و کشیده شدن خطآهن سرتاسری، این بندر از لحاظ نظامی و اقتصادی دردرجه ٔ اول اهمیت بوده و حالیه بصورت بندر درجه ٔ دوم درآمده است. فاصله ٔ این شهر تا شیراز 295 و تا بندرلنگه در حدود 600 کیلومتر است. عمق دریا در اطراف این بندر، کم میباشد و بهمین علت کشتی های بزرگ جنگی وتجارتی، قادر به پهلو گرفتن در بندرگاه شهر نیستند و ناگزیرند بفاصله ٔ 6 الی 8 کیلومتری بندرگاه لنگر بیندازند. آب مشروب شهر از باران و یک رشته قنات که بوسیله ٔ لوله وارد شهر میشود، تأمین میگردد. سکنه ٔ شهر 30542 تن است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 7).

2326